Regen, regen en omver gebeukt door de manager

10-05-2018, Tinkong, Koforidua & Kumasi (deel 2)

Er ging een man uit de trotro, maar die wilde ook zijn bagage uit de trotro hebben, wat vrij logisch is. Maar zijn bagage bestond uit grote palen van hout en metaal. Deze waren op onmogelijke wijze in de trotro meegekomen en er was dus heel veel moeite nodig om ze allemaal eruit te halen.

Na een lange rit kwam ik dan eindelijk aan in Kumasi en moest ik nog even doorreizen naar een rotonde, dus hup de trotro weer in. Uiteindelijk werd ik ergens gedropt en moest ik daar een fill up taxi regelen naar de rotonde, maar het duurde wel een tijdje, dus bestelde ik maar een uber.

Dus met de uber naar de rotonde, maar Boateng (waar ik vanavond ga slapen) belde mij onderweg of ik ergens anders heen kon komen. Tuurlijk kon ik dat en daar zou ik op hem wachten met de uber. Na lang, maar echt lang gewacht te hebben kwam hij daar eindelijk aan en moest hij nog wat eten kopen.

Na het eten gekocht te hebben gingen we door naar een vriend van hem, want daar zouden we eten. Het eten was een sandwich, naja, dan een Ghanese omgevallen sandwich ofzo. Het brood lag bovenop en daar onder lag sla, meer dan genoeg saus, ei, bonen en vlees. Heerlijk was het, maar het leek wel op een sandwich die nog in elkaar gezet moest worden.

Na het eten wilden we naar zijn huis gaan, maar begon het zo hard te regenen, niet normaal. De uber stond al voor de deur. Letterlijk 1,5 meter verder, maar toen we in de auto zaten waren we alsnog zeik en zeiknat.

Het duurde ook lang voordat we thuis waren, want de auto reed niet harder dan stapvoets, want door de Ghanese rivier zag je alle kuilen en gaten niet in de weg. Levensgevaarlijk dus, maar het is allemaal goed gekomen.

Toen we bij zijn huis aangekomen waren, moesten we nog een keer door de regen rennen en toen we eindelijk droog waren was het tijd om te gaan slapen.

Wat een kut nacht zeg, de hele nacht door alleen maar regen en keiharde onweer. 

11-05-’18, Kumasi

Goeiemorgen, ik had wat plannen gemaakt wat ik hier in Kumasi wilde doen, maar dat liep niet helemaal zoals gepland. Van Boateng mocht ik niet alleen op pad en moest ik met hem mee naar zijn werk. Ook ging het weer regenen, dus vond ik het eigenlijk ook wel goed.

Na ontbeten te hebben met brood en ei ging ik nog even door Kumasi lopen, want zijn werk zat midden in het centrum. Hier heb ik dus alles gezien, van de drukke markt tot het streng bewaakte politiebureau waar ze mij iedere keer boos aankeken met grote geweren in hun hand.

Daarna gingen Boateng en ik naar een vriend van hem en die vriend had een verdomt bekende polo aan. Een polo van de Lidl, dus ik vroeg of hij wist wat voor polo hij aan had, maar hij had geen idee.

Boateng plot stukken land en verkoopt deze ook en had een opdracht gekregen om bij een stuk land te kijken en ik ging er mee naartoe. Dit was nou echt in de Ghanese rimboe, we moesten klimmen over het kleine paadje wat gemaakt was en overal was hoog gras.

Na dit avontuur zouden we weer terug gaan naar zijn kantoor, maar dat ging niet helemaal soepel. Wij hadden een taxi geregeld voor ons 2, maar uiteindelijk kwam er nog een andere onbekende vrouw bij. Toen wij uit moesten stappen, moesten wij ook betalen voor deze onbekende vrouw en dit wilde Boateng niet, na veel geruzie stapte Boateng de taxi uit met de autosleutel van de taxi en liep er rustig van door. Maar gelijk kwam de taxichauffeur achter ons aangerend en begon met Boateng te vechten, uiteindelijk moesten er een paar mensen komen om hun twee uit elkaar te halen.

Na dit voorval gingen we naar het hoofdkantoor van zijn werk en koppelde hij terug over het stuk land waar we net geweest waren en ging ik even wat eten. Na het eten gingen we met de taxi terug naar zijn huis en hier heb ik de rest van de dag uitgerust, want ik was best moe van deze dag.

12-05-’18, Kumasi, Koforidua & Tinkong

Goeiemorgen, Boateng had vandaag een of andere meeting, dus ik moest thuis blijven, maar weer ging het de hele dag regenen.

Na gewacht te hebben op mijn eten was mijn plan om maar terug te gaan naar Tinkong, dan kon ik morgen ook weer eens mee voetballen.

Boateng zou een vriend bellen die met mij mee ging, maar na een uur gewacht te hebben was er nog niemand en ging ik zelf maar op pad. De eerste beste taxi hield ik aan en zei dat ik naar Koforidua moest en hij bracht mij naar het grote trotro station.

Daar stond een trotro al klaar voor mij. Ik was de laatste die er nog bij moest en na een lange rit kwamen we eindelijk aan in Koforidua en uiteindelijk ook Tinkong. Toen ik aankwam in Tinkong regende het weer pff, het regenseizoen was nu wel echt begonnen.

Ik wilde even wat koud water drinken, maar al het water dat in mijn koelkast lag was ijs geworden… en hij stond al op de laagste stand.

Eten kwam er ook nog aan, top. Daarna lekker gaan slapen, want ik was moe.

13-05-2018, Tinkong & Koforidua

Vroeg eruit, want Henry en ik gaan weer naar de voetbal. Deze keer neem ik mijn eigen voetbalschoenen mee uit Nederland, want deze hebben wel mijn goeie maat.

De stroom lag eruit, dus mijn telefoon was niet helemaal opgeladen, hopelijk wordt het snel gefixt…

Het regende weer, dus Henry verwachtte dat er weinig mensen kwamen voetballen, als er al mensen kwamen. Maar gelukkig kwamen er toch aardig wat opdagen en konden we omkleden. Henry had de dag van zijn leven om mijn voetbalschoenen, want deze zijn aan vernieuwing toe en een stuk van de zool hangt los. Daar heeft ie dus zo een 20tig foto’s van gemaakt en ik moest het aan iedereen op het veld laten zien.

De wedstrijd ging goed, een paar goeie acties en eigenlijk was ik wel de beste van het veld (dat is niet moeilijk als het grootste gedeelte 25 jaar of ouder is) en Henry kon daar niet tegen, dus gaf ie mij een harde beuk tijdens een passeeractie.

Daar lag ik dan op de grond, pijn deed het niet, maar geschrokken was ik wel. Henry zei dat ik meer fufu moest eten, waar ik grappend op reageerde dat het door de cornflakes kwam bij mijn gastgezin.

De rest van de wedstrijd heb ik mij een beetje gedeisd gehouden en vooral achterin gespeeld.

Na de wedstrijd zijn we weer terug naar Tinkong gegaan en heb ik nog wat kleding van het weekend gewassen. Maar mijn water was bijna op, dus ging ik even wat nieuw halen, daar kwam ik dan met mijn emmer en de Ghanees vulde hem halverwege, want anders kon ik hem niet tillen.

Daar moest hij wel om lachen en alle kinderen die er bij stonden ook en zo liep ik met de grote halfgevulde emmer (in mijn handen) terug naar mijn gastgezin. De tweede keer vulde hij hem helemaal vol om mij te pesten en liet ie mij er mee klooien, uiteindelijk kwam een meisje mij helpen en droeg de emmer op haar hoofd naar mijn kamer.

Onderweg hoorde ik vaag een aantal keer Julian, Julian en dacht dat ik me dat verbeelde, maar toen ik achter mij keek zag ik een horde aan kinderen die mijn naam riepen, hoe ze mijn naam weten, geen idee want deze kinderen had ik nog nooit gezien.

Omdat de stroom het nog niet deed ben ik daarna naar Henry gegaan om daar wat dingen op te laden, want hij heeft een speciale generator.

Toen ik weer thuis kwam was iemand de schijt van de geiten die in mijn achtertuin staan aan het omdraaien en dat rook je door het hele dorp en dus ook in mijn kamer…

Toen de geur weer een beetje weg was kwam mijn eten en heb ik weer heerlijk gegeten en ben ik op tijd gaan slapen, want morgen moet ik weer naar de kliniek!

Joe!