Spelletjesavond en uitdelen van shirts

24-03-’18, Tinkong & Koforidua

WEEKEND!

Maar had deze keer niets gepland, door de malaria. Dus eerst verder met mijn kamer opruimen en schoonmaken en vervolgens naar het zwembad.Na een hele dag bij het zwembad, kwam ik Henry tegen.
Hij ging naar een voetbalwedstrijd en vroeg of ik mee ging, natuurlijk, het was al wat later en de zon was al minder aan het schijnen.
Dus gingen we naar de voetbalwedstrijd op dezelfde plek als de eerste keer. Het was weer een spannende wedstrijd.

Daarna hebben we lekker op de bank gechilled met de Ghanese MTV op. Zo wist ik eindelijk hoe al die liedjes, die hier kapot gedraaid worden, heten.

Voor de nieuwsgierige hier een lijstje:
Kidi – Odo
Kuami Eugene – Angela
Shatta Wale – Ayoo
Mzvee – Come and see my moma
En nog iets van ‘I hate u so much right now’.

Daarna ben ik lekker naar bed gegaan.

25-03-’18, Tinkong & Koforidua

Vandaag ging ik ook weer uitrusten (van de malaria) bij het zwembad, wat heb ik het hier toch slecht..

Bij het zwembad kwamen we nog 2 obroni’s tegen, dit bleken ook nog Nederlanders te zijn wat een toeval. Het was ook weer geen toeval dat de Nederlanders meiden waren.

Nadat ik zei tegen Henry dat we nog 2 Nederlanders ontmoet hadden, zei hij: het zullen vast wel weer meiden zijn. Ik weet niet of dat positief is, maar ach. Mai en Celestina genaamd en blijven tot ongeveer dezelfde tijd als mij en zijn hier ook voor hun verpleegkunde stage (wel mbo dan).

Gegevens uitgewisseld en afgesproken om een keer langs te gaan.

Toen ik thuis kwam was ook de nieuwe ‘vrijwilliger’ Joshua er, hij doet geen vrijwilligers werk maar steunt hier een familie en die komt hij af en toe bezoeken. ’S Avonds hebben Henry, Joshua en ik Mens erger je niet gespeeld. Dit ging wel op een iets andere manier.

Henry had zijn eigen regels om de ‘chickens’ te pakken en het sloeg eigenlijk nergens op, maar maakte het wel leuk. Henry was ook super fanatiek en deed voor iedere worp een schietgebedje.

Na toch een potje te hebben gewonnen van de master was het tijd om te gaan slapen.

26-03-’18, Tinkong

Vandaag mijn eerste stagedagje na het malaria-incident. Nog steeds bij de vitals table en injection/dressing room, hier zat ik samen met Lieke. Dat was niet helemaal handig, want er is altijd niet zoveel te doen, maarja.
Er kwamen een paar patiënten met wat wondjes en deze hebben Lieke en ik goed bekeken. Zo was er een meisje met een gehechte wond op de knie die verzorgt moest worden, een jongen met een snijwond op zijn been en nog een wond op zijn voet en tot slot nog een oude vrouw met een gezwollen voet.

In onze lunchpauze hebben Lieke en ik Owari gespeeld, dit was heel spannend, maar uiteindelijk won Lieke… Owari is een spel met 6 gaten aan iedere kant met in ieder gat 4 balletjes. De bedoeling is om zoveel mogelijk setjes van 4 te maken aan jouw kant van het bord of te eindigen bij een viertal (ookal is het aan de kant van de tegenstander).

Joshua kwam ook nog even langs in de kliniek, maar niet met zulk leuk nieuws. Hij had een jongen mee die gestoken was door een wesp en rond zijn oog was het helemaal opgezwollen. De jongen moest hiervoor een injectie, maar was op zijn dood voor naalden… Dus heel de kliniek kon er van meegenieten.

Tanko vroeg nog een keer na het werk of ik al een blanke vrouw voor hem had gevonden. Ik zei hem dat ik nog even ging zoeken en vroeg of leeftijd uitmaakte. Dat maakte hem eigenlijk niet zo uit, dus had ik gelijk iemand gevonden voor hem, OMA
Dat vond hij opeens wel erg grappig en dat wou hij niet, naja pech gehad dan.

’s Avonds hadden we Lieke en Inge uitgenodigd om mens erger je niet te spelen, volgens de regels van Henry. Na de regels besproken te hebben kon het beginnen. Henry zag mij als zijn rivaal en iedere keer als mijn ‘chicken’ op het bord kwam, riep hij tegen Lieke en Inge dat zij mij eraf moesten gooien en natuurlijk deden ze dit. Hoe kan je nou niet luisteren naar de baas van je vrijwilligerswerk kliniek.

En door het harde werk van Lieke en Inge (en natuurlijk het aanmoedigen van Henry) werd ik dik laatste. Henry vond het leuk om er een ‘challenge’ aan te koppelen, maar na wat onderhandelen kon ik kiezen tussen 2 liter water drinken of een biertje.
Deze keuze was snel gemaakt en vond ik eigenlijk totaal niet erg. Henry kreeg wel een soort straf, hij drinkt alleen maar bier gemixt met cola, maar de cola was op. Dus het werd alleen bier.
Na allen een biertje gedronken te hebben was het tijd voor biertje zonder jier. Shoutout naar de mensen die hem meteen begrepen, waarschijnlijk ben ik de enige.
(Nja, ook een d in plaats van een t, maar dat is te verwaarlozen in deze lastige rebus)

27-03-’18, Tinkong & Okorase

Vandaag weer een dag bij de vitals table en injection/dressing room, althans dat dacht ik, maar na een klein uurtje werd ik naar de consulting room gestuurd, waar Lieke ook zat.
Er kwam iemand die van de arts een ziekte verklaring wou, maar ze was alleen niet ziek en werd hard uitgelachen door de verpleegkundige en arts. Dus, wij lachten ook mee, ook al wisten we niet waar het om ging (het werd in Twi besproken).

Veel malariapatiënten, je zou bijna denken dat het veel voorkomt hier, maar het zal wel toeval zijn!

Later kwam er een jongen die gevochten had en een open wond op zijn rechter wenkbrauw had, deze moest dus gehecht worden. Hier gingen we natuurlijk even bij kijken. Eerst vroegen ze of wij het wilden doen, maar dit sloegen we toch maar even af. Eerst werd beide wenkbrauwen weggehaald met een mesje en vervolgens werd de rechter wenkbrauw geïnjecteerd met een verdoving.
Je zag aan de jongen dat het vreselijk veel pijn deed en dat had ik ook wel gedacht. Vervolgens kwam de vishaak tevoorschijn en werd de wenkbrauw gehecht. Het ging niet helemaal soepel en de huid moest er echt doorheen geduwd worden als een soort vleesspies. Daarna werd de gehechte wond mooi schoongemaakt en verbonden.

Daarna nog een infuus gezien bij een vrouw. De verpleegkundige vroeg of één van ons deze wilden zetten, maar we vonden het lastig om de aderen te vinden en hebben het dus niet gedaan. De verpleegkundige zei dat de aderen normaal wel te zien waren, maar dit bij deze vrouw kwam omdat ze gewoon dik was. Dat werd tegen ons gezegd toen ze naast de vrouw stond.

Na het infuus zijn we gaan lunchen en toen we terug kwamen lag de arts te slapen, dus hebben de patiënten moeten wachten tot de arts weer wakker was.

Na het werk hadden we afgesproken om de meiden uit Okorase (Mai en Celine) de kliniek te laten zien. Tanko kwam trots naar me toe en gaf me een highfive, eerst snapte ik het niet, maar toen hij vroeg welke van hem was begreep ik het al. Ik heb Tanko dus maar vertelt dat ik nog druk aan het zoeken ben. Na de rondleiding zijn we met z’n allen naar een schooltje gegaan om daar voetbalshirts uit te delen die Lieke en Inge meegenomen hadden.

Dit was echt heel leuk, veel kindjes wilden op de foto en sommige rende huilend weg. Hierna zijn we naar Okorase gegaan, dit ligt tussen Tinkong en Koforidua in en is een stuk groter dan Tinkong. Hier lieten de meiden ons hun huis zien, wow, dat was groot.

Ook hebben we gegeten bij hun, het was groudnut soep met rice balls. Was echt wel lekker.Na afscheid genomen te hebben zijn Lieke, Inge en ik weer terug gegaan naar Tinkong.

28-03-2018, Tinkong, Asempa Na Eye & Koforidua

Vandaag was er weer een outreach gepland, dit keer naar Asempa Na Eye, een klein dorpje net voorbij Tinkong via een hobbelige weg. Toen we hier aankwamen was er geen leraar te vinden en na wat bellen kwam er dan iemand. Op het schooltje hebben we weer informatie gegeven over hygiëne en uiteindelijk nog wat wondjes verzorgt van de kinderen.Na de outreach zijn we weer terug gegaan naar de kliniek en hebben we de rest van de dienst gewerkt, ook al was het erg rustig.

Daarna ben ik naar het internetcafé gegaan in Koforidua en dat was de rest van de dag eigenlijk wel.

29-03-2018, Tinkong, Accra, Cape Coast & Elmina

Vandaag weer een dagje bij de vitals table en injection/dressing room. Rond half 9 kwam de arts pas aankakken en er stond dus al een flinke rij.

Het was ook de laatste dag dat Lieke en Inge in de kliniek waren en ik zou vandaag ook weggaan, dus zou ze niet meer zien. Dus nog een hoop foto’s gemaakt met de mensen van de kliniek en afscheid genomen van iedereen. Daarna hadden Lieke en Inge afgesproken om nog een keer te testen op malaria, omdat ze toch zekerheid wilden. Daar kwam uit dat ze weer malaria hadden, nog wel heel laag 3 parasieten en ik had er 400 in een druppel bloed. De arts vond dat behandelen niet nodig was, want de oude medicatie zou nog in het lichaam zitten.

Maar Lieke en Inge wilden geen risico nemen en hebben toch een injectie genomen en nog medicatie meegenomen. Na afscheid van Lieke en Inge genomen te hebben ging ik in de trotro naar Accra.

Vanuit Accra moest ik een trotro pakken naar Cape Coast, maar dit ging niet helemaal soepel. Het duurde erg lang voordat ik op de plek was waar ik moest zijn. Toen ik in de trotro naar Cape Coast zat was het enorm druk met file en deze reis duurde ook weer mega lang…

Rond half 11 kwam ik dan eindelijk aan in Cape coast (ik was al vanaf half 3 onderweg) en moest ik even wachten op Nana (dit is de reisleider voor de tour dit paasweekend). Hij zou mij ophalen en meenemen naar Elmina om daar te overnachten. Onderweg gingen we ook nog even wat eten en dit was echt heerlijk. Banku met Tilapia.

Daarna bracht hij mij naar mijn slaapplek, dit was naast een groot plein in Elmina waar al veel mensen op de straat sliepen. Je kon hier zo naar binnen lopen en ook de kamer zelf zat niet op slot. Het was een soort appartementencomplex wat helemaal open is en de kamers waren echt super klein.
Na alles klaar gemaakt te hebben voor de nacht was het dan eindelijk tijd om te slapen, het was uiteindelijk al de volgende dag en de wekker stond om 05.00 om weer terug te reizen naar Accra.

Ja, waarom ik naar Cape Coast en Elmina ben gereisd om vervolgens weer terug te gaan naar Accra, geen idee. Ik vraag het mezelf ook nog steeds af.

Joe!