De eerste outreach en het ontwijken van de muggen

12-03-’18, Tinkong & Koforidua

Vandaag had ik mijn eerste stagedag bij de vitals table en injection / dressing room.

Bij de vitals table komen de patiënten na de records/administratie en hier worden verschillende waardes gemeten zoals: gewicht, temperatuur, bloeddruk en de pols.

De injection/dressing room is een gezamenlijke kamer voor zowel injecteren als wonden verzorging.

Aan het einde van de stage hadden de meiden en ik afgesproken om naar het zwembad te gaan. Ja, dit keer wilden we wel zwemmen. Het zou ook niet zo druk zijn als vorige keer.

Eenmaal aangekomen bij het zwembad kwamen we er achter dat er niemand was. Een privé zwembad werd het dus!

Na het zwembad moesten Lieke en Inge nog ‘even’ pinnen in Koforidua, dus ik ging wel even mee.
Bij de bank waar we altijd pinnen waren de briefjes van 50 cedi (iets van 9 euro) op. De bewaker daar vroeg ook wat we met zoveel geld moesten. Maarja, voor ons is het niet zoveel en gaat het toch snel op!

Dus moesten we half Koforidua door op zoek naar een andere bank waar wij wel konden pinnen. Na even zoeken vonden we eindelijk een bank en het pinnen lukte hier, gelukkig!

Het was wel al donker, dat betekent dat de malariamug uit zijn holletje komt en we hadden geen DEET bij…

Onderweg dus alle muggen ontweken en kapot geslagen en na een hele tocht waren we eindelijk weer thuis.

13-03-’18, Tinkong & Koforidua

Vandaag weer een stagedagje, alleen gingen de verpleegkundigen van alles (lees: ALLES! ) wat ik deed foto’s maken. Geen idee waar deze foto’s blijven, maar ze vonden het erg grappig. Sommige foto’s heb ik wel kunnen bemachtigen, hilarisch…

Daarna hebben we de plannen voor de outreach van morgen besproken. De onderwerpen diabetes en hygiëne waar we het morgen over gaan hebben werden even opgefrist.

En na mijn stage ben ik naar het internet café gegaan en dat was deze dag eigenlijk wel.

14-03-’18, Tinkong, Ankoani & Koforidua

Het wekkertje stond om 6.15 (geen GMT jammer genoeg), want ik moest wat eerder op stage zijn om de wondverzorging te zien. Eerst kwam er een man met een enorme schaafwond door een motorongeluk. Daarna kwam er een man met een hechting door een liesbreuk operatie. Deze wonden moesten beide opnieuw verbonden worden en dat werd ook gedaan.

Na dit op de vroege morgen bewondert te hebben gingen we (3 obroni’s, 2 verpleegkundigen, Henry en nog een soort manager van de kliniek Edwin) naar een dorpje dichtbij Tinkong om daar de voorlichting te geven.

Eerst naar een schooltje, hier hebben we uitleg gegeven over hygiëne. De kinderen wisten er al veel over en deden leuk mee. Wij deden de voorlichting in het Engels en de fotograven uhhh.. verpleegkundigen vertaalden het naar de lokale taal Twi.

Na deze uitleg hebben de 3 obroni’s de wondjes van de kinderen verzorgt en zijn we met alle kinderen op de foto geweest.

Na de kindjes achter gelaten te hebben liepen we naar het volgende dorpje om daar de voorlichting over diabetes te geven. Voordat we de voorlichting konden geven moesten we eerst naar de chief (een soort burgemeester) van het dorpje. Deze verwelkomde ons en wenste ons geluk.

In dit dorpje hebben we dan ook onze voorlichting over diabetes gegeven, weer in het Engels en de verpleegkundigen die het vertaalden naar de lokale taal. Sommige mensen hadden wel wat vragen en sommigen vonden het minder interessant en vielen in slaap.

Na onze goede voorlichting was het tijd om terug te gaan Tinkong om daar even uit te gaan rusten van deze indrukwekkende dag.

Later op de dag begon ik alvast spullen te pakken voor aankomend weekend, want die start iets eerder. Ook moest ik nog even naar Koforidua om daar wat dingen te kopen voor het weekend, zoals een Engels oplaadblokje en een brood (dit keer om zelf op te eten, er zit geen ontbijt in mijn hotel…).

Weer terug in Tinkong ging ik op tijd slapen, want morgen hebben we grootse plannen. Maar dat lees je in mijn weekend blog.

Joe!