Het geld- en busdrama
08-06-2018, Tinkong, Koforidua & Kumasi
Goeiemorgen, vandaag leefde ik als een echte Ghanees (eigenlijk een stapje erger). Ik had precies 2 cedi en moest hiermee rondkomen, dus hoe ging ik dit doen?
Ik zou vandaag mijn koffer en andere spullen naar het guesthouse brengen om daar op te slaan en had plan was om dit met de taxi te doen, maarja deze arme Ghanees had daar geen geld voor en moest ik dus mijn koffer helemaal naar het guesthouse slepen over de hobbelweg met allemaal losse steentjes.
Gelukkig kwam ik onderweg Desmond tegen en vertelde over het probleem van mijn bankpas. Hij hielp mij met mijn koffer en de rest van mijn spullen. Na een lange rot tocht kwam ik dan eindelijk aan, nou nu naar binnen, maar de deur zat op slot. Okay, even naar de kliniek om de sleutel bij Lisette, maar die had de sleutel niet…
Dus probeerden we de nieuwe vrijwilliger Marijn wakker te maken, maar er was geen beweging in te krijgen en dus stonden we nog steeds buiten. Na even nadenken hebben we maar besloten om mijn spullen in de kliniek te leggen, dan zou Lisette ze wel in het huis leggen.
Ook sponsorde ze het ‘Help Julian rondkomen in Ghana’-fonds met 20 cedi. Hiermee kwam ik wel naar Koforidua, dan denk je vast, wat ga je in Koforidua doen zonder geld?
Maar gelukkig waren de HELDEN Mai en Celine er die mij geld konden lenen! Echt geweldig. Met dit geld heb ik gelijk nog wat cadeautjes gekocht voor mijn gastgezin en Desmond. Voor mijn gastgezin moeder een pan, Mohammed kreeg een verlengsnoer (zijn laatste was vorige week kapot gegaan en wist anders echt niets) en voor Desmond wist ik het nog niet goed.
Terug in Tinkong nog wat afscheid genomen van iedereen daar en vervolgens samen met Desmond teruggegaan naar Koforidua. Toen we in Koforidua waren zag ik opeens het perfecte cadeau voor Desmond, voetbalschoenen!
Zijn vorige waren helemaal kapot en Henry had hem ingeschreven en daarvoor had hij natuurlijk nieuwe schoenen nodig en zelf zou hij daar nooit van zijn leven geld voor hebben. Hij was er werkelijk zo blij mee, hij was echt mega gelukkig en vertelde dat hij hiermee wel een paar doelpunten kon scoren.
Daarna hup de trotro in naar Kumasi, want daar ga ik met een grote bus naar Tamale. Ik dacht dat ik wel optijd vertrokken was, maar de trotro stopte zo ontiegelijk vaak onderweg en het werd echt een race tegen de klok om op tijd te zijn voor de bus. Uiteindelijk kwam ik aan, maar de bus was er nog niet en daar waren we (Mai, Celine, vriend van hun en ik) op aan het wachten.
Uiteindelijk was de bus er en konden we naar Tamale. Een lange reis stond voor de boeg.
09-06-2018, Tamale
Poh, wat was het vroeg. We waren rond een uurtje of 5 in Tamale. Mai, Celine en de vriend van hun gingen direct door naar Mole National Park en ik bleef achter in Tamale. Ik wilde Tamale nog een dag zien en zou vanavond bij Fatima (Couchsurfer) slapen, dus belde haar maar even.
Ze gaf mij de locatie waar ik heen kon en daar ontmoette ik haar. Bij haar school, want ze moest een toets maken over een klein halfuurtje. Daar ging ik natuurlijk niet op wachten en ben daarom maar naar het centrum van Tamale gegaan om daar wat dingen te zien.
Uiteindelijk was ze klaar en kon ik terug naar haar school. Ze stelde me voor aan een klasgenoot van haar genaamd Sadik. Met hem zou ik meegaan en bij hem zou ik ook slapen. Sadik was echt super aardig en samen toerden we Tamale rond. Langs al zijn female friends, want daar had hij er veel van al zei die zelf.
Sadik was ook aan het vasten en daarom gingen we nog met al zijn vrienden ’s avonds wat eten. Ook ontmoette ik de vader van Sadik, dit was wel heel bijzonder. Zijn vader had vier jaar geleden een CVA gehad en had daar veel moeite mee, de man kon bijna niet meer lopen en praten ging moeilijk. Hier was ik wel even van onder de indruk, zijn vader was eigenlijk ten dode opgeschreven, want geld hadden ze niet voor zorg of andere zaken en kregen ook geen geld van de overheid.
10-06-2018, Tamale & Larabanga
Goeiemorgen, vandaag vroeg naar het trotro station zodat ik op tijd naar Mole National Park toe kan, maar het vroege zat er niet echt in, want het duurde 4,5 uur voordat de trotro vol was en dus ging rijden.
Dus na 7 uur was ik van Tamale eindelijk in Larabanga, daar had ik mijn hotel/guesthouse. Even alle spullen droppen in mijn kamer en daarna gelijk door naar Mole National Park, want daar ging ik samen met Mai en Celine een safari doen.
Het zoontje van de eigenaar van mijn guesthouse bracht mij naar het park en ik kon gewoon over hem heen kijken, hij was maximaal 12 jaar, maarja hij bracht me er goed heen.
De safari was echt super mooi, de natuur is echt prachtig in Mole en ook zagen we nog een aantal dieren, zoals antilopen, apen en als kers op de taart nog een paar olifanten. Voor deze olifanten gingen we nog even uitstappen om deze van erg dichtbij te bewonderen. We stonden ongeveer 10 meter van een grote olifant vandaan en de olifant wapperde met zijn oren om te zeggen dat we maar wat naar achter moesten.
Na de safari werd ik weer opgehaald door het 12 jarige jongetje en die kreeg op zijn donder door één van de rangers bij het park, want hij vond het jongetje veelste jong om te rijden. Terug in het guesthouse had ik nog wat Tizet gegeten, dat werkt net als brinta zeg maar en is een soort fufu.
Daarna gaan slapen, want morgen staan er ook al wat dingen op de planning
Joe!
Goeiemorgen, vandaag leefde ik als een echte Ghanees (eigenlijk een stapje erger). Ik had precies 2 cedi en moest hiermee rondkomen, dus hoe ging ik dit doen?
Ik zou vandaag mijn koffer en andere spullen naar het guesthouse brengen om daar op te slaan en had plan was om dit met de taxi te doen, maarja deze arme Ghanees had daar geen geld voor en moest ik dus mijn koffer helemaal naar het guesthouse slepen over de hobbelweg met allemaal losse steentjes.
Gelukkig kwam ik onderweg Desmond tegen en vertelde over het probleem van mijn bankpas. Hij hielp mij met mijn koffer en de rest van mijn spullen. Na een lange rot tocht kwam ik dan eindelijk aan, nou nu naar binnen, maar de deur zat op slot. Okay, even naar de kliniek om de sleutel bij Lisette, maar die had de sleutel niet…
Dus probeerden we de nieuwe vrijwilliger Marijn wakker te maken, maar er was geen beweging in te krijgen en dus stonden we nog steeds buiten. Na even nadenken hebben we maar besloten om mijn spullen in de kliniek te leggen, dan zou Lisette ze wel in het huis leggen.
Ook sponsorde ze het ‘Help Julian rondkomen in Ghana’-fonds met 20 cedi. Hiermee kwam ik wel naar Koforidua, dan denk je vast, wat ga je in Koforidua doen zonder geld?
Maar gelukkig waren de HELDEN Mai en Celine er die mij geld konden lenen! Echt geweldig. Met dit geld heb ik gelijk nog wat cadeautjes gekocht voor mijn gastgezin en Desmond. Voor mijn gastgezin moeder een pan, Mohammed kreeg een verlengsnoer (zijn laatste was vorige week kapot gegaan en wist anders echt niets) en voor Desmond wist ik het nog niet goed.
Terug in Tinkong nog wat afscheid genomen van iedereen daar en vervolgens samen met Desmond teruggegaan naar Koforidua. Toen we in Koforidua waren zag ik opeens het perfecte cadeau voor Desmond, voetbalschoenen!
Zijn vorige waren helemaal kapot en Henry had hem ingeschreven en daarvoor had hij natuurlijk nieuwe schoenen nodig en zelf zou hij daar nooit van zijn leven geld voor hebben. Hij was er werkelijk zo blij mee, hij was echt mega gelukkig en vertelde dat hij hiermee wel een paar doelpunten kon scoren.
Daarna hup de trotro in naar Kumasi, want daar ga ik met een grote bus naar Tamale. Ik dacht dat ik wel optijd vertrokken was, maar de trotro stopte zo ontiegelijk vaak onderweg en het werd echt een race tegen de klok om op tijd te zijn voor de bus. Uiteindelijk kwam ik aan, maar de bus was er nog niet en daar waren we (Mai, Celine, vriend van hun en ik) op aan het wachten.
Uiteindelijk was de bus er en konden we naar Tamale. Een lange reis stond voor de boeg.
09-06-2018, Tamale
Poh, wat was het vroeg. We waren rond een uurtje of 5 in Tamale. Mai, Celine en de vriend van hun gingen direct door naar Mole National Park en ik bleef achter in Tamale. Ik wilde Tamale nog een dag zien en zou vanavond bij Fatima (Couchsurfer) slapen, dus belde haar maar even.
Ze gaf mij de locatie waar ik heen kon en daar ontmoette ik haar. Bij haar school, want ze moest een toets maken over een klein halfuurtje. Daar ging ik natuurlijk niet op wachten en ben daarom maar naar het centrum van Tamale gegaan om daar wat dingen te zien.
Uiteindelijk was ze klaar en kon ik terug naar haar school. Ze stelde me voor aan een klasgenoot van haar genaamd Sadik. Met hem zou ik meegaan en bij hem zou ik ook slapen. Sadik was echt super aardig en samen toerden we Tamale rond. Langs al zijn female friends, want daar had hij er veel van al zei die zelf.
Sadik was ook aan het vasten en daarom gingen we nog met al zijn vrienden ’s avonds wat eten. Ook ontmoette ik de vader van Sadik, dit was wel heel bijzonder. Zijn vader had vier jaar geleden een CVA gehad en had daar veel moeite mee, de man kon bijna niet meer lopen en praten ging moeilijk. Hier was ik wel even van onder de indruk, zijn vader was eigenlijk ten dode opgeschreven, want geld hadden ze niet voor zorg of andere zaken en kregen ook geen geld van de overheid.
10-06-2018, Tamale & Larabanga
Goeiemorgen, vandaag vroeg naar het trotro station zodat ik op tijd naar Mole National Park toe kan, maar het vroege zat er niet echt in, want het duurde 4,5 uur voordat de trotro vol was en dus ging rijden.
Dus na 7 uur was ik van Tamale eindelijk in Larabanga, daar had ik mijn hotel/guesthouse. Even alle spullen droppen in mijn kamer en daarna gelijk door naar Mole National Park, want daar ging ik samen met Mai en Celine een safari doen.
Het zoontje van de eigenaar van mijn guesthouse bracht mij naar het park en ik kon gewoon over hem heen kijken, hij was maximaal 12 jaar, maarja hij bracht me er goed heen.
De safari was echt super mooi, de natuur is echt prachtig in Mole en ook zagen we nog een aantal dieren, zoals antilopen, apen en als kers op de taart nog een paar olifanten. Voor deze olifanten gingen we nog even uitstappen om deze van erg dichtbij te bewonderen. We stonden ongeveer 10 meter van een grote olifant vandaan en de olifant wapperde met zijn oren om te zeggen dat we maar wat naar achter moesten.
Na de safari werd ik weer opgehaald door het 12 jarige jongetje en die kreeg op zijn donder door één van de rangers bij het park, want hij vond het jongetje veelste jong om te rijden. Terug in het guesthouse had ik nog wat Tizet gegeten, dat werkt net als brinta zeg maar en is een soort fufu.
Daarna gaan slapen, want morgen staan er ook al wat dingen op de planning
Joe!
