Tinkong vol met begrafenissen en het slechtste doelpunt ever

01-06-2018, Tinkong & Koforidua

Goeiemorgen, eerst even langs het guesthouse om mijn sleutel terug te geven, die ik nog steeds had van toen mijn moeder, zusje en vriendin hier waren.

Daarna weer door naar Koforidua om daar aan school te werken in het internetcafé.

Even een korte eetpauze bij het goedkope restaurantje en weer door in het internetcafé.

Toen ik er wel redelijk klaar mee was (en het internetcafé bijna ging sluiten) ging ik er maar vandoor. Naar het trotro station voor een trotro naar Tinkong en net toen ik er in zat ging het keihard regenen. Gelukkig zat ik net droog.

Onderweg naar Tinkong was de weg opeens geblokkeerd door ongeduldige auto’s die allemaal als eerste wilden. Er was een file en alle auto’s haalde ons van links en rechts in om zo sneller te zijn, maar daardoor blokkeerden ze de weg voor de mensen van de tegenovergestelde richting en stond het helemaal vast. 

Mohammed had iemand gebeld die mijn stopcontact ging maken en dat was gelukkig zo gedaan en daarna kon ik lekker gaan slapen. 

02-06-2018, Tinkong & Koforidua

Even langs het guesthouse, want Henry had een pakketje voor me, wat zou dat nou zijn. Maar Henry was er niet, dus ben ik weer terug naar mijn kamer gegaan en heb daar wat kleding gewassen. 

Daarna moest ik naar Koforidua, want mijn broodbeleg was op… en dat kan je alleen in Koforidua kopen. Terug in Tinkong was het erg druk er waren een stuk of 6 begrafenissen verspreid over Tinkong en het hele dorp stond vol mensen. 

Normaal hoor ik vaak obroni, obroni, maar nu was het nog een factor tien erger. Nog even bij het guesthouse gezeten om aan school wat te doen en daarna kwam Henry thuis.

Samen zijn we nog naar een van de begrafenissen geweest die op het terrein van Live Now was (dat gebeurt normaal nooit) en moest ik een of andere Ghanees shirt aan van een hele dikke stof en een broek van zijn broer (die blijkbaar het tegenovergestelde is van Henry, want de broek was veelteklein) 

Op de begrafenis moesten we even een rondje lopen met de spullen die we mee hadden. Wat frisdrank en een fles sterke drank, daarna zijn we weer terug naar de kliniek gegaan, want het ging keihard waaien (ook de tenten bij de begrafenis vlogen zowat weg).

Daarna ben ik weer verder aan school gegaan en weer terug naar mijn kamer om daar te eten. Na het eten nog mijn koffer ingepakt, dat ging sneller dan verwacht. Natuurlijk zat niet alles erin, maar had nu het grootste gedeelte erin gedaan en kwam op een mooie 20kg. Dat komt dus wel goed. 

03-06-2018, Tinkong & Koforidua

Zondag = Voetbaldag.

Vandaag dus ook weer, dit keer samen met Desmond en Henry. Bij mij ging het deze week niet zo goed en dat merkten ze ook. Allemaal slappe balletjes (komt ook door het lange gras, het hobbelveld en de plassen met water die uit het niets naar boven kwamen voor mijn gevoel), maar gelukkig wonnen we met 2-0. Door een doelpunt van mij en van Desmond. 

Mijn doelpunt kon letterlijk bestempeld worden als het slechtste doelpunt van 2018, wij hadden een vrije trap mee en Desmond en ik liepen goed in en niemand van de verdedigers liep mee. Desmond tikte de keeper mooi voorbij en ik moest hem alleen maar intikken vanaf 2 meter, maar ik raakte de bal zo slecht en zacht dat de keeper hem bijna had.

Desmond zijn dag kon niet meer stuk, want hij had gescoord, een assist gegeven en Henry had hem bij het team ingeschreven en zo kon hij dus iedere week meedoen met dit team.

Na de voetbal even uitgerust en nog even wat aan school gedaan. Ook wilde ik nog wat van mijn ananas eten die in de koelkast lag, maar ik weet niet wat die koelkast heeft, maar hij laat alles bevriezen. Dus ik had ananas ijs, ook lekker. 

Daarna samen met Desmond even langs de kapper gegaan, want hij moest zijn baardharen bijwerken en daarna zijn we met de motor weer langs een aantal dorpjes geweest. Na dit avontuur zijn we naar zijn Ghanese best best friend gegaan (want ik ben zijn buitenlandse best best friend) en hebben daar een fles palmwijn gehaald, die ik maar op moest drinken van hem. 

In zijn kamer hebben we deze grote fles in een wat kleinere fles geschonken, maar dit komt alsnog niet op denk ik. Ook had hij nog wat eten, genaamd agidi. Er waren twee soorten, een met suiker en een zonder en het was beide gemaakt van mais. Het proefde heel gek een beetje als een soort pudding.

Thuis had mijn gastmoeder niet gekookt en wilde dus wat rijst halen, maar dat winkeltje was dicht en het werd dus kenkey. 

Joe!