De aankomst van An en Sophie en het ballonnen drama
23-04-2018, Tinkong
Vandaag begon ik bij het laboratorium samen met mijn broer Mohammed. Zo zag ik hoe alle testen werden gedaan, vooral de malariatesten komen veel voor. De malaria testen gebeuren door een vingerprikje en dat bloed wordt dan op een plaatje/glaasje gedaan en moet even drogen.
Ze hebben daar een mooie droog machine voor, maar deze is niet zo snel zei Mohammed dus gebruiken ze de computer om het snel te laten drogen. Als het droog is wordt er Giemsa op het opgedroogde bloed gedaan en dit moet ook weer even drogen. Daarna kan het onderzocht worden onder de microscoop en is het letterlijk parasieten tellen.
Ook heb ik andere testen gezien, maar ga hier de komende dagen meer op focussen. Wat mij wel opviel is dat ze hier bloed afnemen met een normale naald en spuit, dus niet met zo een mooie naald als in Nederland.
Na mijn stage ben ik terug naar huis gelopen en kwam ik een paar kindjes tegen die voor mijn deur aan het spelen waren. Dus ik ging op zoek naar iets om te geven aan ze en kwam wat klapperhandjes tegen. De rest van de middag heb ik met de kindjes gespeeld en veel gelachen. Zo verstopte ze de klapperhandjes de hele tijd en moest ik ze gaan zoeken en ook hadden de kindjes zichzelf wit geschminkt, zo leken ze ook op de obroni. Ook waren ze mijn camera helemaal aan het bewonderen en namen ze iedere pose aan die je maar kan bedenken.
Daarna ben ik samen met een andere jongen om nieuw water gegaan voor mijn kamer, want alles was op. Zo weet ik ook waar dit is en hoeft mijn gastgezin het niet meer voor mij te doen.
Toen Mohammed terug kwam van het werk zijn we samen om eten gegaan. Daarna probeerde ik te gaan slapen, maar daar hadden mijn darmen niet echt zin in en heb dus 3x keer naar de wc* moeten rennen.
*een hokje waar zowat het hele dorp komt om te poepen.
24-04-2018, Tinkong & Koforidua
Vandaag weer een dagje bij het laboratorium, het was wel een stuk rustiger in vergelijking met gisteren. Ik had vandaag wel een paar vingerprikjes gedaan en zo de malariatest klaar gemaakt of de bloedglucose gemeten.
Na mijn stage heb ik eerst nog wat kleding (op de hand) gewassen, want de stapel werd telkens groter en moest nu toch echt wel schone kleding hebben, daarna ben ik naar het internetcafe gegaan en heb daar zowat de rest van de dag doorgebracht.
De trotro deed er erg lang over en kwam zo dus laat thuis aan en het eten stond al op me te wachten. Het was Akple (soort banku) met een soort slijmerige soep met vis. Het eten was wel lekker, maar het slijmerige was wel even wennen.
Daarna ben ik lekker gaan slapen.
25-04-2018, Tinkong, Ankoani & Accra
Vandaag stond er een outreach op de planning. We zouden eerst naar een dorpje gaan om daar informatie te geven over hygiëne. Het dorpje was Ankoani, een klein en erg arm dorpje. Daarna gingen we naar een ander klein dorpje en hier zouden we eigenlijk wat vertellen over diabetes, maar er werd op dat moment een baby gewassen en dat vonden mijn moeder en ik wel erg interessant om te zien, want dit gebeurde wel op een hele andere manier dan in Nederland.
Het kind werd helemaal gewassen en aan het eind nog ingesmeerd met een mengsel van klei en kruiden, dit zou helpen om de baby te laten groeien.
Na deze outreach zijn we naar de Lord international school gegaan, dit is de school waar mijn moeder vrijwilligerswerk doet en hier gingen we nog wat informatie geven over hygiëne en nog de wondjes verzorgen van de kinderen. Maar niet iedereen had wondjes maar iedereen wilden wel even wat aandacht van de obroni, dus verzonnen ze maar wondjes die ze niet hadden.
Na de hele outreach ben ik terug gegaan naar de kliniek en heb het laatste uurtje stage gelopen bij het laboratorium. Daarna ben ik naar mijn gastgezin gegaan en heb nog wat spullen gepakt voor mijn aankomende ‘vakantie’ met mijn moeder, vriendin en zusje.
Rond een uurtje of half 7 gingen we dan naar het vliegveld en daar wachtte we op de 2 meiden.
Dat duurde natuurlijk weer even, maar uiteindelijk was het gezinnetje weer (bijna) compleet. Natuurlijk mist Rick nog.
Ja, ik was blij om Annemijn te zien.
De terugweg ging alleen niet zo soepel, we kwamen bij een politiepost en daar moesten we aan de kant, want onze chauffeur had zijn riem niet aan.
Na veel gezeik, met de politieagent die zei dat we terug naar het politiebureau moesten en dat hij niet meer verder mocht rijden, kwam onze chauffeur terug en vertelde ons dat we zonder problemen door konden, dit keer wel zijn riem om en we konden door naar Tinkong.
26-04-2018, Tinkong & Koforidua
Op het schooltje waar mijn moeder vrijwilligerswerk loopt was vandaag de laatste dag voor de vakantie en dat moet natuurlijk gevierd worden.
Wij hielpen daar ook een handje aan mee en namen 2 gigantisch grote zakken mee met een soort chips. Ook hadden we nog een paar spulletjes meegenomen voor de kinderen.
De kinderen begonnen achter hun tafeltjes verschillende liedjes te zingen en ook begonnen er een paar te dansen.
Na dit spektakel gingen de kindjes hun eigen meegebrachte lunch eten en deelden ze met de kindjes die niets hadden. Na het eten gaven wij alle kindjes een zakje Bingo, dit zijn de chipjes die we in een groot aantal gekocht hebben.
We hadden meer dan zat en zelfs nog over en deze beschermde we met ons leven, want alle kinderen wilden nog een zakje.
We hadden 150 ballonnen en dat zou meer dan genoeg zijn om ieder kind er 1 te geven, maar dit liep niet als gepland. Toen er een zak tevoorschijn kwam sprongen alle kinderen naar de zak toe en scheurden ze de zak open.
Annemijn en Sophie hadden allebei een zak beet, maar waren omringd door springende negertjes. Sommigen kwamen uit de strijd met 4 ballonnen en sommigen hadden er geen en keken ons heel zielig aan, maar wij hadden er ook geen meer.
Na deze ramp zijn we terug gegaan naar Tinkong en onderweg deelden we nog wat zakjes van de Bingo uit. Daarna zijn we door gegaan naar Koforidua en hebben de meiden de markt gezien, het gedeelte met de stinkende vissen sloegen we dit keer over, want daar konden ze niet tegen.
Na deze vermoeiende dag zijn we naar het zwembad gegaan in Koforidua en hebben hier nog even goed uitgerust.
's Avonds stond er Kenkey op het menu en dit was de eerste keer voor de meiden om dat te eten en er werd wel van gegeten, maar het toetje (de ananas) ging er beter in.
Op tijd naar bed, want morgen hebben we weer een drukke dag voor de boeg.
Joe!
Vandaag begon ik bij het laboratorium samen met mijn broer Mohammed. Zo zag ik hoe alle testen werden gedaan, vooral de malariatesten komen veel voor. De malaria testen gebeuren door een vingerprikje en dat bloed wordt dan op een plaatje/glaasje gedaan en moet even drogen.
Ze hebben daar een mooie droog machine voor, maar deze is niet zo snel zei Mohammed dus gebruiken ze de computer om het snel te laten drogen. Als het droog is wordt er Giemsa op het opgedroogde bloed gedaan en dit moet ook weer even drogen. Daarna kan het onderzocht worden onder de microscoop en is het letterlijk parasieten tellen.
Ook heb ik andere testen gezien, maar ga hier de komende dagen meer op focussen. Wat mij wel opviel is dat ze hier bloed afnemen met een normale naald en spuit, dus niet met zo een mooie naald als in Nederland.
Na mijn stage ben ik terug naar huis gelopen en kwam ik een paar kindjes tegen die voor mijn deur aan het spelen waren. Dus ik ging op zoek naar iets om te geven aan ze en kwam wat klapperhandjes tegen. De rest van de middag heb ik met de kindjes gespeeld en veel gelachen. Zo verstopte ze de klapperhandjes de hele tijd en moest ik ze gaan zoeken en ook hadden de kindjes zichzelf wit geschminkt, zo leken ze ook op de obroni. Ook waren ze mijn camera helemaal aan het bewonderen en namen ze iedere pose aan die je maar kan bedenken.
Daarna ben ik samen met een andere jongen om nieuw water gegaan voor mijn kamer, want alles was op. Zo weet ik ook waar dit is en hoeft mijn gastgezin het niet meer voor mij te doen.
Toen Mohammed terug kwam van het werk zijn we samen om eten gegaan. Daarna probeerde ik te gaan slapen, maar daar hadden mijn darmen niet echt zin in en heb dus 3x keer naar de wc* moeten rennen.
*een hokje waar zowat het hele dorp komt om te poepen.
24-04-2018, Tinkong & Koforidua
Vandaag weer een dagje bij het laboratorium, het was wel een stuk rustiger in vergelijking met gisteren. Ik had vandaag wel een paar vingerprikjes gedaan en zo de malariatest klaar gemaakt of de bloedglucose gemeten.
Na mijn stage heb ik eerst nog wat kleding (op de hand) gewassen, want de stapel werd telkens groter en moest nu toch echt wel schone kleding hebben, daarna ben ik naar het internetcafe gegaan en heb daar zowat de rest van de dag doorgebracht.
De trotro deed er erg lang over en kwam zo dus laat thuis aan en het eten stond al op me te wachten. Het was Akple (soort banku) met een soort slijmerige soep met vis. Het eten was wel lekker, maar het slijmerige was wel even wennen.
Daarna ben ik lekker gaan slapen.
25-04-2018, Tinkong, Ankoani & Accra
Vandaag stond er een outreach op de planning. We zouden eerst naar een dorpje gaan om daar informatie te geven over hygiëne. Het dorpje was Ankoani, een klein en erg arm dorpje. Daarna gingen we naar een ander klein dorpje en hier zouden we eigenlijk wat vertellen over diabetes, maar er werd op dat moment een baby gewassen en dat vonden mijn moeder en ik wel erg interessant om te zien, want dit gebeurde wel op een hele andere manier dan in Nederland.
Het kind werd helemaal gewassen en aan het eind nog ingesmeerd met een mengsel van klei en kruiden, dit zou helpen om de baby te laten groeien.
Na deze outreach zijn we naar de Lord international school gegaan, dit is de school waar mijn moeder vrijwilligerswerk doet en hier gingen we nog wat informatie geven over hygiëne en nog de wondjes verzorgen van de kinderen. Maar niet iedereen had wondjes maar iedereen wilden wel even wat aandacht van de obroni, dus verzonnen ze maar wondjes die ze niet hadden.
Na de hele outreach ben ik terug gegaan naar de kliniek en heb het laatste uurtje stage gelopen bij het laboratorium. Daarna ben ik naar mijn gastgezin gegaan en heb nog wat spullen gepakt voor mijn aankomende ‘vakantie’ met mijn moeder, vriendin en zusje.
Rond een uurtje of half 7 gingen we dan naar het vliegveld en daar wachtte we op de 2 meiden.
Dat duurde natuurlijk weer even, maar uiteindelijk was het gezinnetje weer (bijna) compleet. Natuurlijk mist Rick nog.
Ja, ik was blij om Annemijn te zien.
De terugweg ging alleen niet zo soepel, we kwamen bij een politiepost en daar moesten we aan de kant, want onze chauffeur had zijn riem niet aan.
Na veel gezeik, met de politieagent die zei dat we terug naar het politiebureau moesten en dat hij niet meer verder mocht rijden, kwam onze chauffeur terug en vertelde ons dat we zonder problemen door konden, dit keer wel zijn riem om en we konden door naar Tinkong.
26-04-2018, Tinkong & Koforidua
Op het schooltje waar mijn moeder vrijwilligerswerk loopt was vandaag de laatste dag voor de vakantie en dat moet natuurlijk gevierd worden.
Wij hielpen daar ook een handje aan mee en namen 2 gigantisch grote zakken mee met een soort chips. Ook hadden we nog een paar spulletjes meegenomen voor de kinderen.
De kinderen begonnen achter hun tafeltjes verschillende liedjes te zingen en ook begonnen er een paar te dansen.
Na dit spektakel gingen de kindjes hun eigen meegebrachte lunch eten en deelden ze met de kindjes die niets hadden. Na het eten gaven wij alle kindjes een zakje Bingo, dit zijn de chipjes die we in een groot aantal gekocht hebben.
We hadden meer dan zat en zelfs nog over en deze beschermde we met ons leven, want alle kinderen wilden nog een zakje.
We hadden 150 ballonnen en dat zou meer dan genoeg zijn om ieder kind er 1 te geven, maar dit liep niet als gepland. Toen er een zak tevoorschijn kwam sprongen alle kinderen naar de zak toe en scheurden ze de zak open.
Annemijn en Sophie hadden allebei een zak beet, maar waren omringd door springende negertjes. Sommigen kwamen uit de strijd met 4 ballonnen en sommigen hadden er geen en keken ons heel zielig aan, maar wij hadden er ook geen meer.
Na deze ramp zijn we terug gegaan naar Tinkong en onderweg deelden we nog wat zakjes van de Bingo uit. Daarna zijn we door gegaan naar Koforidua en hebben de meiden de markt gezien, het gedeelte met de stinkende vissen sloegen we dit keer over, want daar konden ze niet tegen.
Na deze vermoeiende dag zijn we naar het zwembad gegaan in Koforidua en hebben hier nog even goed uitgerust.
's Avonds stond er Kenkey op het menu en dit was de eerste keer voor de meiden om dat te eten en er werd wel van gegeten, maar het toetje (de ananas) ging er beter in.
Op tijd naar bed, want morgen hebben we weer een drukke dag voor de boeg.
Joe!
